Sanskrit Padmapuran 1


1) अर्जुनविषादयोगः महात्म्य

(বাংলা হরফে সংস্কৃত ৫৪'টি শ্লোক)


पार्वत्युवाच ।
भगवन्‌ सर्वतत्त्वज्ञ श्रीविष्णोस्त्वत्प्रसादतः । श्रुता नानाविधा धर्मा लोकनिस्तारहेतवः ॥१

পার্ব্বত্যুবাচ
ভগবন্‌ সর্ব্বতত্ত্বজ্ঞ শ্রীবিষ্ণোস্ত্বৎপ্রসাদতঃ । শ্রুতা নানাবিধা ধর্ম্মা লোকনিস্তারহেতবঃ ।। ১

अधुना श्रोतुमिच्छामि गीतामाहात्म्यमप्यहम्‌ । श्रुतेन येन देवेश हरौ भक्तिविवर्द्धते । तद्वदस्वाधुना देव यद्यहं तव वल्लभा ॥२

অধুনা শ্রোতুমিচ্ছামি গীতামাহাত্ম্যমপ্যহম্‌ । শ্রুতেন যেন দেবেশ হরৌ ভক্তিবিবর্দ্ধতে । তদ্বদস্বাধুনা দেব যদ্যহং তব বল্লভা ।। ২

ईश्वर उवाच
अतसीपुष्पसङ्काशं खगेन्द्रासनमच्युतम्‌ । शयानं शेषशय्यायां महाविष्णुमुपास्महे ॥३

ঈশ্বর উবাচ
অতসীপুষ্পসঙ্কাশং খগেন্দ্রাসনমচ্যুতম্‌ । শয়ানং শেষশয্যায়াং মহাবিষ্ণুমুপাস্মহে ।। ৩

कदाचिदासने रम्ये सुखासीनं मुरद्विषम्‌ । आनन्दयित्री लोकानां लक्षीः पप्रच्छ सादरात् ॥४

কদাচিদাসনে রম্যে সুখাসীনং মুরদ্বিষম্‌ । আনন্দয়িত্রী লোকানাং লক্ষীঃ পপ্রচ্ছ সাদরাৎ ।। ৪

श्रीरुवाच
शयालुरसि दुग्धाव्धौ भगवान्‌ केन हेतूना । उदासीन इवैश्वर्यं जगति स्थापयम्निव ॥५

শ্রীরুবাচ
শয়ালুরসি দুগ্ধাব্ধৌ ভগবান্‌ কেন হেতূনা । উদাসীন ইবৈশ্বর্য্যং জগতি স্থাপয়ম্নিব ।। ৫

ईश्वर उवाच
इति देव्या वचः श्रुत्वा मुरतिज्‌ज्ञानगर्भितम्‌ । उवाच श्लक्ष्णया वाचा विस्मयस्मेरलोचनः ॥६

ঈশ্বর উবাচ
ইতি দেব্যা বচঃ শ্রুত্বা মুরতিজ্‌জ্ঞানগর্ব্বিতম্‌ । উবাচ শ্লক্ষ্ণয়া বাচা বিস্ময়স্মেরলোচনঃ ।। ৬

श्रीभगवानुवाच
नाहं सुमुखि निद्रालुर्निजं माहेश्वरं वपुः । दृशा तत्त्वानुवर्तिन्या पश्याम्यन्तर्निमग्नया ॥७

শ্রীভগবানুবাচ
নাহং সুমুখি নিদ্রালুর্নিজং মাহেশ্বরং বপুঃ । দৃশা তত্ত্বানুবর্ত্তিন্যা পশ্যাম্যন্তর্নিমগ্নয়া ।। ৭

कुशाग्रीयधिया देवि यदन्तर्योगिनो हृदि । पश्यन्ति यच्च देवानां सारं मीमांसते भृशम्‌ ॥८

কুশাগ্রীয়ধিয়া দেবি যদন্তর্যোগিনো হৃদি । পশ্যন্তি যচ্চ দেবানাং সারং মীমাংসতে ভৃশম্‌ ।। ৮

तदेवमक्षरं ज्योतिरात्मरूपमनामयम्‌ । अखण्डानन्दसन्दोहनिष्पादि द्वैतवर्जितम्‌ ॥९

তদেবমক্ষরং জ্যোতিরাত্মরূপমনাময়ম্‌ । অখণ্ডানন্দসন্দোহনিষ্পাদি দ্বৈতবর্জিতম্‌ ।। ৯

यदाश्रया जगद्‌वृत्तिर्यन्मया चानुभूयते । न येन रहतं किञ्चिज्जगत्तत्त्वं चराचरम्‌ ॥१०

যদাশ্রয়া জগদ্‌বৃত্তির্যন্ময়া চানুভূয়তে । ন যেন রহতং কিঞ্চিজ্জগত্তত্ত্বং চরাচরম্‌ ।। ১০

निर्मथ्य वहुधालोक्य वेदशास्त्राम्वुधिं सुधीः । द्वैपायनो यदासाद्य गीताशास्त्रं निसृष्टवान्‌ ॥११

নির্ম্মথ্য বহুধালোক্য বেদশাস্ত্রাম্বুধিং সুধীঃ । দ্বৈপায়নো যদাসাদ্য গীতাশাস্ত্রং নিসৃষ্টবান্‌ ।। ১১

यदास्थाय महानन्दमानन्दीकृतमानसः । निद्रालूरिव देवेशि दुग्धाव्धौ प्रतिभामि वै ॥१२

যদাস্থায় মহানন্দমানন্দীকৃতমানসঃ । নিদ্রালূরিব দেবেশি দুগ্ধাব্ধৌ প্রতিভামি বৈ ।। ১২

इति तस्य मुरारातेर्मितमानन्दवद्वचः । सा हर्षोत्फुल्ललोलाक्षी लक्षीः श्रुत्वा विसिस्मिरे ॥१३

ইতি তস্য মুরারাতের্মিতমানন্দবদ্বচঃ । সা হর্ষোৎফুল্ললোলাক্ষী লক্ষীঃ শ্রুত্বা বিসিস্মিরে ।। ১৩

श्रीरुवाच
भवानेव हृषीकेश ध्येयोहसि यमिनां सदा । तस्मात्त्वत्तः परं यत्तच्छ्रोतुं कौतुहलं हि मे । १४

শ্রীরুবাচ
ভবানেব হৃষীকেশ ধ্যেয়োহসি যমিনাং সদা । তস্মাত্ত্বত্তঃ পরং যত্তচ্ছ্রোতুং কৌতুহলং হি মে । ১৪

चराचराणां लोकानां कर्ता हर्ता स्वयम्प्रभुः । यथा स्थितस्ततोहन्यत्त्वं यदि मां वोधयाच्युत ॥१५

চরাচরাণাং লোকানাং কর্ত্তা হর্ত্তা স্বয়ম্প্রভুঃ । যথা স্থিতস্ততোহন্যত্ত্বং যদি মাং বোধয়াচ্যুত ।। ১৫

श्रीभगवानुवाच
मायामयमिदं देवि वपुर्मे न तु तात्त्विकम्‌ । सृष्टिस्थित्युपसंहारक्रियाजालोपवृंहितम्‌ ॥१६

শ্রীভগবানুবাচ
মায়াময়মিদং দেবি বপুর্মে ন তু তাত্ত্বিকম্‌ । সৃষ্টিস্থিত্যুপসংহারক্রিয়াজালোপবৃংহিতম্‌ ।। ১৬

अतोहन्यदात्मनो रूपं द्वैताद्वैतविवर्जितम्‌ । भावाभावविनिर्न्मुक्तमाद्यन्तरहितं प्रिये ॥१७

অতোহন্যদাত্মনো রূপং দ্বৈতাদ্বৈতবিবর্জ্জিতম্‌ । ভাবাভাববিনির্ন্মুক্তমাদ্যন্তরহিতং প্রিয়ে ।। ১৭

शुद्धसंवित्प्रभालाभं परानन्दैकसुन्दरम्‌ । रूपमैश्वरमात्मैक्यगम्यं गीतासु कीर्तितम्‌ ॥१८

শুদ্ধসংবিৎপ্রভালাভং পরানন্দৈকসুন্দরম্‌ । রূপমৈশ্বরমাত্মৈক্যগম্যং গীতাসু কীর্ত্তিতম্‌ ।। ১৮

इत्यकर्ण्य वचो देवि देवस्यामिततेजसः । शङ्कमानाह वाक्येषु परस्परविरोधिषु ॥१९

ইত্যকর্ণ্য বচো দেবি দেবস্যামিততেজসঃ । শঙ্কমানাহ বাক্যেষু পরস্পরবিরোধিষু ।। ১৯

स्वयञ्चेत्परमानन्दमवाङमनसगोचरम्‌ । कथं गीता वोधयति इति मे छिन्धि संशयम्‌ ॥२०

স্বয়ঞ্চেৎপরমানন্দমবাঙমনসগোচরম্‌ । কথং গীতা বোধয়তি ইতি মে ছিন্ধি সংশয়ম্‌ ।। ২০

ईश्वर उवाच
श्रियः श्रुत्वा वचो युक्तमितिहासपुरःसरम्‌ । आत्मानुगामिनीं दृष्टिं गीतां वोधितवान्‌ प्रभूः ॥२१

ঈশ্বর উবাচ ।
শ্রিয়ঃ শ্রুত্বা বচো যুক্তমিতিহাসপুরঃসরম্‌ । আত্মানুগামিনীং দৃষ্টিং গীতাং বোধিতবান্‌ প্রভূঃ ।। ২১

अहमात्मा परेशानि परापरविभेदतः । द्विधा ततः परः साक्षी निर्गुणो निष्फलः शिवः ॥२२

অহমাত্মা পরেশানি পরাপরবিভেদতঃ । দ্বিধা ততঃ পরঃ সাক্ষী নির্গুণো নিষ্ফলঃ শিবঃ ।। ২২


अपरः पञ्चवक्त्रोहहं द्विधा तस्यापि संस्थितिः । शव्दार्थभेदतो वाच्यो यथात्माहं महेश्वरः ॥२३

অপরঃ পঞ্চবক্ত্রোহহং দ্বিধা তস্যাপি সংস্থিতিঃ । শব্দার্থভেদতো বাচ্যো যথাত্মাহং মহেশ্বরঃ ।। ২৩

गीतानां वाक्यरूपेण यन्निरुच्छिद्यते दृढ़ः मदीयपाशवन्धोहयं संसारविषयात्मकः । यदभ्यासपराधीनौ पञ्चवक्त्रमहेश्वरौ ॥२४

গীতানাং বাক্যরূপেণ যন্নিরুচ্ছিদ্যতে দৃঢ়ঃ মদীয়পাশবন্ধোহয়ং সংসারবিষয়াত্মকঃ । যদভ্যাসপরাধীনৌ পঞ্চবক্ত্রমহেশ্বরৌ ।। ২৪

इति तस्य वचः श्रुत्वा गीतासारमहोदधेः । इदं परविभेदेन वुध्यते भवभीरुभिः ॥२५

ইতি তস্য বচঃ শ্রুত্বা গীতাসারমহোদধেঃ । ইদং পরবিভেদেন বুধ্যতে ভবভীরুভিঃ ।। ২৫

तमपृच्छदिदं लक्षीरङ्गप्रत्यङ्गसंस्थितम्‌ । माहात्म्यं सेतिहासञ्च सर्वं तस्यै न्यवेदयत् ॥२६

তমপৃচ্ছদিদং লক্ষীরঙ্গপ্রত্যঙ্গসংস্থিতম্‌ । মাহাত্ম্যং সেতিহাসঞ্চ সর্ব্বং তস্যৈ ন্যবেদয়ৎ ।। ২৬

श्रीभगवानुवाच
शृणु सुश्रोणि वक्ष्यामि गीतासु स्थितिमात्ननः ॥२७

শ্রীভগবানুবাচ ।
শৃণু সুশ্রোণি বক্ষ্যামি গীতাসু স্থিতিমাত্ননঃ ।। ২৭

वक्त्राणि पञ्च जानीहि पञ्चाध्यायाननुक्रमात् । दशाध्याया भुजाश्चैक उदरं द्वौ पदाम्वुजे ॥२८

বক্ত্রাণি পঞ্চ জানীহি পঞ্চাধ্যায়াননুক্রমাৎ । দশাধ্যায়া ভুজাশ্চৈক উদরং দ্বৌ পদাম্বুজে ।। ২৮

एवमष्टादशाध्याया वाङ्मयी मूर्तिरैश्वरी । विज्ञेया ज्ञानमात्रेण महापातकनाशिनी ॥२९

এবমষ্টাদশাধ্যায়া বাঙ্ময়ী মূর্ত্তিরৈশ্বরী । বিজ্ঞেয়া জ্ঞানমাত্রেণ মহাপাতকনাশিনী ।। ২৯

अतहध्यायं तदर्द्धं वा श्लोकमर्द्धं तदर्द्धकम्‌ । अभ्यस्यति सुमेधा यः सुशर्मेव स मुच्यते ॥३०

অতহধ্যায়ং তদর্দ্ধং বা শ্লোকমর্দ্ধং তদর্দ্ধকম্‌ । অভ্যস্যতি সুমেধা যঃ সুশর্ম্মেব স মুচ্যতে ।। ৩০

श्रीरुवाच
सुशर्मा नाम को देव किञ्जातीयः किमात्मकः । कुतस्तस्य च वै मुक्तिः केनाजायत हेतुना ॥३१

শ্রীরুবাচ ।
সুশর্ম্মা নাম কো দেব কিঞ্জাতীয়ঃ কিমাত্মকঃ । কুতস্তস্য চ বৈ মুক্তিঃ কেনাজায়ত হেতুনা ।। ৩১

श्रीभगवानुवाच
सुशर्मा नाम दुर्मेधाः सीमा पापात्मनामभूत् । जातोहनात्मविदां वंशे विप्राणां क्रूरकर्मणाम्‌ ॥३२

শ্রীভগবানুবাচ ।
সুশর্ম্মা নাম দুর্ম্মেধাঃ সীমা পাপাত্মনামভূৎ । জাতোহনাত্মবিদাং বংশে বিপ্রাণাং ক্রূরকর্ম্মণাম্‌ ।। ৩২

न ध्यानं न जपो होमो न चैवातिथिपूजनम्‌ । केवलं विषयेवेव वलाढ्येनाभिवर्ते ॥३३

ন ধ্যানং ন জপো হোমো ন চৈবাতিথিপূজনম্‌ । কেবলং বিষয়েবেব বলাঢ্যেনাভিবর্ত্তে ।। ৩৩

कृषिकर्मरतो नित्यं पर्णजीवी सुराप्रियः । मांसोपहारी सुचिरं कालमेवं निनाय सः ॥३४

কৃষিকর্ম্মরতো নিত্যং পর্ণজীবী সুরাপ্রিয়ঃ । মাংসোপহারী সুচিরং কালমেবং নিনায় সঃ ।। ৩৪

आनेतुकामः पर्णानि पर्यटन ऋषिवाटिकाम्‌ । ततः स तत्र दष्टोहभूत् कालसर्पेण मुढ़धीः ॥३५

আনেতুকামঃ পর্ণানি পর্য্যটন ঋষিবাটিকাম্‌ । ততঃ স তত্র দষ্টোহভূৎ কালসর্পেণ মুঢ়ধীঃ ।। ৩৫


कालधर्मं समासाद्य गत्वा च निरयान वहून्‌ । पुनरागत्य मर्तेषु वलीवर्दत्वमीयिवान्‌ ॥३६

কালধর্ম্মং সমাসাদ্য গত্বা চ নিরয়ান বহূন্‌ । পুনরাগত্য মর্ত্তেষু বলীবর্দ্দত্বমীযিবান্‌ ।। ৩৬


पङ्गुना केन विक्रीतः स स्वजीवनहेतवे । नयन्‌ पृष्ठेन शरदः सप्ताष्टौ कष्टतोहनयत् ॥३७

পঙ্গুনা কেন বিক্রীতঃ স স্বজীবনহেতবে । নয়ন্‌ পৃষ্ঠেন শরদঃ সপ্তাষ্টৌ কষ্টতোহনয়ৎ ।। ৩৭


कदाचित् पङ्गुना सोहपि चिरमावर्तितो जवात् । पपात तरसा भुमौ मूर्च्छाञ्च प्रतिपेदिवान्‌ ॥३८

কদাচিৎ পঙ্গুনা সোহপি চিরমাবর্ত্তিতো জবাৎ । পপাত তরসা ভুমৌ মূর্চ্ছাঞ্চ প্রতিপেদিবান্‌ ।। ৩৮


विकलाङ्गो विवृतित्ताक्षः फेनसन्ततिमुद्‌गिरन्‌ । न जीवति न मृत्युं वा प्रतिपेदे स्वकर्मणा ॥३९

বিকলাঙ্গো বিবৃতিত্তাক্ষঃ ফেনসন্ততিমুদ্‌গিরন্‌ । ন জীবতি ন মৃত্যুং বা প্রতিপেদে স্বকর্ম্মণা ।। ৩৯


कौतुकाकृष्टलोकेहस्मिंस्तस्मिन्‌ जनसमागमे । श्रेयसे तस्य सुकृती कश्चित् पुण्यं वितीर्णवान्‌ ॥४०

কৌতুকাকৃষ্টলোকেহস্মিংস্তস্মিন্‌ জনসমাগমে । শ্রেয়সে তস্য সুকৃতী কশ্চিৎ পুণ্যং বিতীর্ণবান্‌ ।। ৪০


कर्माणि स्वान्यनुस्मृत्य ददुरन्ये च केचन । गणिका कापि तत्रस्था लोकयात्रानुवर्तिनी ॥४१

কর্ম্মাণি স্বান্যনুস্মৃত্য দদুরন্যে চ কেচন । গণিকা কাপি তত্রস্থা লোকযাত্রানুবর্ত্তিনী ।। ৪১


अज्ञातनिजपुण्या सा किञ्चिदुत्सृष्टवत्यभूत् । परेतनगरीमादौ स नीतः कालकिङ्करैः ॥४२

অজ্ঞাতনিজপুণ্যা সা কিঞ্চিদুৎসৃষ্টবত্যভূৎ । পরেতনগরীমাদৌ স নীতঃ কালকিঙ্করৈঃ ।। ৪২


गणिकादत्तपुण्येन पुण्यवानिति मोचितः । पुनारगत्य भूर्लोकं कुलशीलवतां गृहे ॥४३

গণিকাদত্তপুণ্যেন পুণ্যবানিতি মোচিতঃ । পুনারগত্য ভূর্লোকং কুলশীলবতাং গৃহে ।। ৪৩


द्विजन्मनामसौ जज्ञे जातिं स्वामनुसंस्मरन्‌ । काले महति जिज्ञासुः श्रेयः स्वाज्ञाननोदनम्‌ ॥४४

দ্বিজন্মনামসৌ জজ্ঞে জাতিং স্বামনুসংস্মরন্‌ । কালে মহতি জিজ্ঞাসুঃ শ্রেয়ঃ স্বাজ্ঞাননোদনম্‌ ।। ৪৪


उपेत्य गणिकादत्तं ख्यापयित्वा स पृष्टवान्‌ । आचष्ट मां शुको नित्यं पञ्जरस्थः पठत्यसौ ॥४५

উপেত্য গণিকাদত্তং খ্যাপয়িত্বা স পৃষ্টবান্‌ । আচষ্ট মাং শুকো নিত্যং পঞ্জরস্থঃ পঠত্যসৌ ।। ৪৫


तेन पूतान्तरात्माहं तत्पुण्यं पर्यकल्पयम्‌ । ताभ्यां शुकस्तु पृष्टोहसौ व्याख्यातुमुपचक्रमे । आख्यायिकां पुरावृत्तां स्मृत्वा जातिं निजामपि ॥४६

তেন পূতান্তরাত্মাহং তৎপুণ্যং পর্য্যকল্পয়ম্‌ । তাভ্যাং শুকস্তু পৃষ্টোহসৌ ব্যাখ্যাতুমুপচক্রমে । আখ্যায়িকাং পুরাবৃত্তাং স্মৃত্বা জাতিং নিজামপি ।। ৪৬


शुक उवाच
पुरा विद्वानहं भूत्वा वैदुष्यस्मयमोहितः ॥४७

শুক উবাচ ।
পুরা বিদ্বানহং ভূত্বা বৈদুষ্যস্ময়মোহিতঃ ।। ৪৭


रागद्वेषेण विद्वत्सु गुणवत्स्वपि मत्सरी । कालेनाहं ततः प्रेत्य प्राप्य लोकान्‌ जुगुप्सितान्‌ । सोहहं कीरकुलेहभुवं सद्‌गुरावतिनिन्दकः । काले धर्मणि दुष्कर्मा पितृभ्याञ्च वियोजितः ॥४८

রাগদ্বেষেণ বিদ্বৎসু গুণবৎস্বপি মৎসরী । কালেনাহং ততঃ প্রেত্য প্রাপ্য লোকান্‌ জুগুপ্সিতান্‌ । সোহহং কীরকুলেহভুবং সদ্‌গুরাবতিনিন্দকঃ । কালে ধর্ম্মণি দুষ্কর্ম্মা পিতৃভ্যাঞ্চ বিয়োজিতঃ ।। ৪৮


निदाघेहध्वनि सन्तप्ते आनीत ऋषिपुङ्गवैः । पातितः पञ्जरस्थोहहमाश्रमे महदाश्रये ॥४९

নিদাঘেহধ্বনি সন্তপ্তে আনীত ঋষিপুঙ্গবৈঃ । পাতিতঃ পঞ্জরস্থোহহমাশ্রমে মহদাশ্রয়ে ।। ৪৯


आवर्तयद्भ्यो गीतानामाद्यमध्यायमादरात् । श्रुत्वा ऋषिकुमारेभ्यः पाठञ्चाकरवं मुहुः ॥५०

আবর্ত্তয়দ্ভ্যো গীতানামাদ্যমধ্যায়মাদরাৎ । শ্রুত্বা ঋষিকুমারেভ্যঃ পাঠঞ্চাকরবং মুহুঃ ।। ৫০


एतस्मिन्नन्तरे कश्चिद्वागुरिश्चौरकर्मकृत् । मामाहृत्य तदाक्रीणादिति वृत्तमुदाहृतम्‌ ॥५१

এতস্মিন্নন্তরে কশ্চিদ্বাগুরিশ্চৌরকর্ম্মকৃৎ । মামাহৃত্য তদাক্রীণাদিতি বৃত্তমুদাহৃতম্‌ ।। ৫১


श्रीभगवानुवाच
अध्यायोहयं पुराम्नातो येन पापमनोदयम्‌ । पूतान्तरात्मा येनासौ मोचितश्च द्विजोत्तमः ॥५२

শ্রীভগবানুবাচ ।
অধ্যায়োহয়ং পুরাম্নাতো যেন পাপমনোদয়ম্‌ । পূতান্তরাত্মা যেনাসৌ মোচিতশ্চ দ্বিজোত্তমঃ ।। ৫২


एवमन्योन्यमाभाष्य तन्माहात्म्यं प्रशस्य च । ते जपस्तोहनिशं धीरा मुक्तिं गेहे प्रपेदिरे ॥५३

এবমন্যোন্যমাভাষ্য তন্মাহাত্ম্যং প্রশস্য চ । তে জপস্তোহনিশং ধীরা মুক্তিং গেহে প্রপেদিরে ।। ৫৩


तन्मादध्यायमाद्यं यः पठते शृणुते स्मरेत् । अभ्यसेत्तस्य न भवेद्भवाम्भोधिर्दुरुत्तरः ॥५४


তন্মাদধ্যায়মাদ্যং যঃ পঠতে শৃণুতে স্মরেৎ । অভ্যসেত্তস্য ন ভবেদ্ভবাম্ভোধির্দ্দুরুত্তরঃ ।। ৫৪


इति श्रीपाद्मे उत्तरखण्डे गीतामाहात्म्ये पञ्चसप्तत्यधिकशततमोहध्यायः ॥१७५॥

ইতি শ্রীপাদ্মে উত্তরখণ্ডে গীতামাহাত্ম্যে পঞ্চসপ্তত্যধিকশততমোহধ্যায়ঃ ।।১৭৫।।
[পদ্মপুরাণ, উত্তর খণ্ড, ১৭৫ অধ্যায়]
_________________________________________
Hard Copy Sources :
1. "Padmapuran, Uttarkhanda (Bengali)" by Veda Vyasa, 1915. Translated by Sri Tarakanta Debasharrma, Krishnadas Shastri and Sriramdas Shastri, edited by Pandit Panchanan Tarkaratna. Bangabasi-Electro-machine edition. Published & printed by Sri Natabar Chakraborty for Bangabasi Karyalay, 38/2 Bhabanicaran Datta Street, Kolkata. First Nababharat Edition, 2013 (with identical page layout). Nababharat Publishers, 72 D, Mahatma Gandhi Road, Kolkata-700009. 1062p.

2. "Padma Puranam, Uttar Khandam & Kriyayogasarkhandam (Sanskrit)" by Veda Vyasa, 1946. Gurumadal Series No.XVIII, Part V. Published by Sri Mansukhray More, Clive Row, Kolkata-1. Printed by Sri Abadhkishore Singha, Gopal Printing Works, 87 A, Raja Dinendra Street, Kolkata-6. Cover & Title page printed by The Bengal Printing Works, Kolkata-1.

Bengali Translation

[Digitised by scanning and then by typing mostly in Notepad using Unicode Bengali "Siyam Rupali" font. Sanskrit verses were first typed in unicode bengali script using English to Bengali transliteration tool "Avro Phonetic Keyboard". Then this sanskrit in bengali script is transliterated to sanskrit in devanagari script using online tools of sanscript or ashtangayoga. Some errors during transliteration like ब् व् are corrected manually.] 
Uploaded by rk


No comments:

Post a Comment